ساخت اپال مصنوعی

در این مقاله میخواهیم به ساخت اپال مصنوعی بپردازیم:

برای ساخت اپال مصنوعی که یک مجموعه سنگهای ریز به هم فشرده است از بلورهای

بسیار ریز و کروی کوارتز استفاده میکنند و آنها را در محلول آب و الکل قرار داده و بعد

یک ماده قلیایی به آن اضافه میکنند (آمونیاک) و سپس آنها را درون محلولی که اسیدیته آن

به دقت کنترل میشود, به مدت یکسال قرار میدهند.

در این مدت بلورهای کوارتز جمع و به یکدیگر فشرده میشوند و اپال را تشکیل میدهند

که به شکل ژوله و نرم است.

سپس توسط پرس هیدروستاتیک آنها را فشرده میسازند تا آب اضافی خود را از دست

بدهد.بلورهای کوارتز متراکم و به هم نزدیک میشوند و مجموعه های متعددی را

تشکیل میدهند. هریک از این مجموعه ها ممکن است یک اپال باشد.

این روش تولید اپال مصنوعی به روش ویلسون مشهور است.

بازتاب رنگی اپال:

آب که در بین بلورهای کوارتز وجود دارد, رابطه اپتیکی به وجود

می آورد و عبور نور از یک بلور به دیگری را تسهیل میکند و موجب

تشعشعات نوری میشود.

هنگامی که نور به سطح اپال برخورد میکند مانند منشور عمل میکند

و به رنگهای مختلف تجزیه میشود و بازتاب رنگی از خود بروز میدهد.

اگر اپال را حرارت بدهیم و زیر تابش بگذاریم , آب آن تبخیر میشود و موجب

از دست رفتن تلالو سنگ میشود .

بازگرداندن این درخشش غیر ممکن است. به این دلیل بهتر است اپال را هرچند

یک بار در یک لیوان آب سرد گذاشت. بیشتر اپالهای مصنوعی خاصیت

بازی رنگ ندارند. اگر آنها را زیر میکروسکوپ با بزرگ نمایی بررسی کنیم

تمام زمینه آنها به صورت پوست مرغ پرکنده یا پوست مار در زمینه موزاییک شکل

میبینیم.

نخستین بار در دهه 1960 به ساخت اپال مصنوعی موفق شدند و فرانسویها

به سال 1970 توانستند اپال سفید و سیاه مصنوعی بسازند.

منبع: جواهر شناسی سنگهای قیمتی

نوشته: دکتر شیرین بیانی